φιλολογικά

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης ανήκει στους κλασικούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Μοναδικό επίτευγμα για έλληνα ποιητή της παλαιάς, μεταιχμιακής διασποράς, εκείνης που γνώρισε μεγάλη ακμή από τον 18ο έως τις αρχές του 20ού αιώνα, και μετά κατέρρευσε, για να την διαδεχθεί η μετεμφυλιακή μετανάστευση. Για τον «κλασικό» Καβάφη αποφάσισε ανέκκλητα η Ιστορία.

Ο Καβάφης όμως δεν είναι μόνο κλασικός, είναι και μοντέρνος. Για την ακρίβεια, ένας κλασικός του μοντερνισμού. Υπήρξε καινοτόμος, καθιερώνοντας τη δική του αποκλειστική ταυτότητα. Στην ποιητική αναζήτησε και κατέκτησε έναν ιδιογενή τρόπο γραφής∙ τον αναγνωρίζει κανείς από μακριά, όπως αναγνωρίζει έναν πίνακα του Πικάσο ή τη φωνή της Κάλας. Στη θεματική συγκρότησε ένα μικρό σύμπαν από πρόσωπα, γεγονότα, αισθήματα, στάσεις και σύμβολα που ενισχύουν την ιδιαιτερότητα του λόγου. Στη δημοσιοποίηση των κειμένων επινόησε κάτι μοναδικό στο πεδίο του ευρωπαϊκού μοντερνισμού: την ιδιωτική ρύθμιση της διανομής των ποιημάτων του και την άρνηση να ακολουθήσει την καθιερωμένη οδό της έκδοσης βιβλίου, και μάλιστα υπό την αιγίδα κάποιου εκδοτικού οίκου περιωπής στο εθνικό κέντρο, δηλαδή στην Αθήνα.

Ακόμη και στο περιβάλλον της μεταμοντέρνας κατάστασης, η σταδιοδρομία τού καβαφικού έργου όχι μόνο δεν κάμπτεται αλλά συνεχίζει την ανοδική της πορεία. Ο Καβάφης είναι ένας κλασικός της ελληνικής λογοτεχνίας με διεθνή ακτινοβολία∙ ένας ποιητής του κανόνα που ενδιαφέρει και συγκινεί το μεγάλο κοινό∙ ένας απαιτητικός συγγραφέας του μοντερνισμού που υπόκειται στην πολυμορφία της πρόσληψης και ανάλωσής του.  

ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΟΥ ΤΟΜΟΥ

Τα κείμενα του τόμου υπογράφουν οι: Αθηνά Βογιατζόγλου (Ο Καβάφης του Νίκου Εγγονόπουλου), Κώστας Βούλγαρης (Ο Καβάφης και η «εργολαβία» του μοντέρνου), Σπύρος Λ. Βρεττός (Για τα ιστορικά ποιήματα του Καβάφη), Δημήτρης Δημηρούλης (Ο Καβάφης ως κλασικός και ως μοντέρνος), Αλέξης Ζήρας (Η «Αραβική Αφύπνιση» και ο Κωνσταντίνος Καβάφης), Μαρία Κούρση (Κατρακύλησα), Τζέιμς Μέρριλ (After Cavafy, μτφ.: Σάκης Σερέφας), Αλέξανδρος Μηλιάς(Καβαφικά επιτύμβια: Η υφαρπαγή της δύναμης του θανάτου),Παναγιώτης Νούτσος (Κ. Π. Καβάφης και Γεώργιος Σκληρός), Ευτυχία Παναγιώτου (Ο Καβάφης, στο σχολείο και στην ποίηση), Κώστας Γ. Παπαγεωργίου (Η μνήμη και το σώμα), Εύη Προύσαλη (Επιθυμίες κ’ αισθήσεις εκόμισα εις την Τέχνην), Αλκης Ρήγος (Ένα διαφορετικό μνημόσυνο), Στέφανος Ροζάνης (Η «αποξένωση» του Καβάφη),Βασίλης Ρούβαλης (Η καβαφική πραγματικότητα), Θωμάς Τσαλαπάτης (Ο Καβάφης και οι σκιές. Η ρευστότητα της ιστορίας και η ρευστότητα των νοημάτων), Σταυρούλα Τσούπρου (Καβάφης και δημοτικό τραγούδι), Μαρία Χατζηγιακουμή (Ο Καβάφης και η «ποιητική ιδέα»), Μαρία Ψάχου (Ο Καβάφης και η ποίηση της γενιάς του ’70).

Τα κείμενα του τόμου δημοσιεύτηκαν σε τρεις συνέχειες, ως αφιέρωμα στο ένθετο Αναγνώσεις της εφημερίδας «Κυριακάτικη Αυγή» (19 κ’ 25 Μαΐου, 2 Ιουνίου), με επετειακή αφορμή τα 150 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή.